با آنکه تولید چرخ به 3500 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد ولی تاریخچه ی تحولات بنیادی لاستیک خودرو به 100 سال اخیر مربوط می شود. در ابتدا لاستیک خودرو از جنس لاستیک طبیعی و تو پر تولید می گردید. چون تهیه ی لاستیک طبیعی با محدودیتهایی همراه بود لذا قیمت لاستیک خودرو گران بود تا اینکه در سال 1931 شرکت داپونت آمریکا موفق به تولید انبوه لاستیک مصنوعی گردید.
استفاده از هوا در لاستیک خودرو در سال 1888 توسط شرکت بنز انجام گرفت. در سال 1923 نوعی لاستیک با فشار هوای پایین طراحی گردید که لاستیک بالونی شهرت یافتند. این لاستیک ها با داشتن فشار هوای کم، سطح تماس با جاده را افزایش می دادند.
دهه ی 1940 میلادی را می توان دهه ی تکامل در ساختار خودرو و لاستیک خودرو به منظور کاهش مصرف سوخت دانست. با توجه به بروز جنگ جهانی دوم در این برهه ی زمان، روش های کاهش مصرف سوخت بیش از پیش اهمیت پیدا کردند.
با توجه به قیمت سرسام آور نفت، به منظور کاهش مصرف سوخت ایده ی کاهش وزن و سایز خودروها محبوبیت یافت. سرانجام شرکت های تولید کننده ی خودرو متقاعد شدند که ایده ی تولید قدرت حرکت توسط چرخ های جلو را عملی کنند. با ساخت لاستیک های تیوبلس در سال 1947 وزن خودرو باز هم کاهش یافت و نهایتا مصرف سوخت به میزان قابل توجهی تقلیل می یافت.
اختراع لاستیک های رادیال در دهه ی 1950 میلادی اتفاق افتاد. لاستیک خودرو رادیال به لاستیک هایی گفته می شود که سیم های سازنده ی لاستیک خودرو نسبت به جهت حرکت اندکی شیب دار قرار می گیرند. بخاطر کاهش سطح مقاومت جاده، این لاستیک ها باعث کاهش مصرف سوخت می شوند. همچنین لاستیک خودور رادیال به خاطر چسبندگی بالایی که با جاده ایجاد می کنند در سرعت های بالا فرمان پذیری به مراتب بیشتری دارند. بنابراین اگر شما در دهه ی 1950 زندگی می کردید برای خرید لاستیک خودرو با یک محصول کاملا انقلابی به نام لاستیک خودرو رادیال مواجه بودین.
جالب است بدانید که در بازارهای خرید لاستیک آمریکا تا سال 1967 استفاده ی همه گیر از لاستیک خودرو رادیال به طول انجامید. امروزه 100 درصد بازار خرید لاستیک خودرو از نوع لاستیک رادیال می باشد.
شرکت کومهو تایر از بدو تاسیس یعنی در سال 1960 میلادی تولید لاستیک ها رادیال را آغاز کرد و با ورود به بازار خرید لاستیک آمریکا در سال 1963 همواره تولید لاستیک خودرو با کیفیت را سر لوحه ی کار خود قرار داده است.